از كتاب خصال شيخ صدوق(ره) روايت شده كه مردي نزد عثمان بن عفان رفت و از او- كه بر درب مسجد نشسته بود-درخواست بخششي كرد، عثمان دستور داد پنج درهم به او بدهند.

آن مرد گفت: اين مقدار دردي را از من دوا نمي كند، پس مرا به شخصي راهنمايي كن كه حاجتم را برآورده سازد!

عثمان به گوشه اي از مسجد كه امام حسن و امام حسين(ع) و عبدالله بن جعفر در آنجا نشسته بودند، اشاره كرده گفت:

درباره سخاوت امام(ع) روايات زياد و جالبي نقل شده كه برخي از آنها را ذيلا خواهيد خواند، و در حديثي آمده كه امام حسن(ع) هيچ گاه سائلي را رد نكرد و در برابر درخواست او«نه » نگفت، و چون به آن حضرت عرض شد: چگونه است كه هيچ گاه سائلي را رد نمي كنيد؟ پاسخ داد:«اني لله سائل و فيه راغب و انا استحيي ان اكون سائلا و ارد سائلا و ان الله تعالي عودني عادة، عودني ان يفيض نعمه علي، و عودته ان افيض نعمه علي الناس، فاخشي ان قطعت العادة ان يمنعني المادة »! ؛من سائل درگاه خدا و راغب در پيشگاه اويم، و من شرم دارم كه خود درخواست كننده باشم و سائلي را رد كنم، و خداوند مرا به عادتي معتاد كرده، معتادم كرده كه نعمت هاي خود را بر من فرو ريزد، و من نيز در برابر او معتاد شده ام كه نعمتش را به مردم بدهم، و ترس آن را دارم كه اگر عادتم را ترك كنم اصل آن نعمت را از من دريغ دارد.

از كتاب سير اعلام النبلاء ذهبي- يكي از دانشمندان اهل سنت- از ام موسي روايت شده كه گفته: رسم امام حسن بن علي(ع) آن بود كه چون به بستر خواب مي رفت، سوره كهف را مي خواند و مي خوابيد. (10)و زمخشري در كتاب ربيع الابرار روايت كرده كه حسن بن علي چنان بود كه چون از وضوي نماز فارغ مي شد رنگش تغيير مي كرد و مي فرمود:

«حق علي من اراد ان يدخل علي ذي العرش ان يتغير لونه .» (9)

ابن شهرآشوب در مناقب و ابن ابي الحديد در شرح نهج البلاغه و ديگران به سند خود روايت كرده اند كه امام حسن بن علي(ع) بر جمعي از فقرا (4)عبور كرد كه روي زمين نشسته و تكه هاي ناني در پيش روي خود گذارده و مي خوردند، و چون آن حضرت را ديدند تعارف كرده گفتند:

شاگردان و یاران امام

نام بیش از 30 نفر از شاگردان و یاران آن حضرت در تاریخ ثبت شده است.

همسران امام

بررسی موضوع زنان امام حسن علیه السلام بسیار لازم است زیرا زشت‌ترین تهمتی که به حضرت از طرف دشمنان و دوستان نادان زده شده است، کثرت اغراق‌آمیز ازدواج‌ها و طلاق‌های اوست؛ تا جایی که برخی، تعداد همسران آن حضرت را 400 نفر گفته‌اند.

مجموعه زنانی که نام خود و پدرشان در تاریخ ثبت است و به عنوان همسر حضرت ذکر شده‌اند، صحیح یا ناصحیح، به ده نفر نمی‌رسد؛ و در حقیقت بنی‌امیه خواسته‌اند با تهمت لذت‌طلبی مفرط به آن حضرت، صلح او را به صورتی تحریف‌یافته تفسیر کنند.

جانشینی پس از شهادت پدر

حضرت علی علیه السلام قبل از شهادت، امام حسن را وصی خود تعیین کرد. رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم نیز قبل از آن به دو گونه این وصایت را اعلام کرده بودند؛ یکی به صورت تصریح به امامت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام پس از پدرشان، و دوم تصریح به امامت اوصیاء دوازده‌گانه‌ی خود، با ذکر اسامی آنها.

ذکر امام در قرآن

ذکر امام حسن علیه السلام در قرآن : قرآن مجید مشتمل است بر یادکردی از شخصیت‌ها، از خوبان یا از بدان، لیکن این یادکرد گاهی همراه با ذکر نام است(همانند آنچه درباره موسی و فرعون ذکر شده است) و گاه فقط با توصیف، و بدون ذکر نام.( همانند آنچه درباره امام علی علیه‌السلام نازل شده است.) درباره امام حسن علیه السلام نیز آیاتی به صورت توصیف و بدون ذکر نام نازل شده است؛ همانند آیه تطهیر ، آیه ذوی القربی و آیه اولی الامر.

امشب که شب اوج مناجات دل ماست
این مسجد و محراب خرابات دل ماست

با یار شب وصل و ملاقات دل ماست
بر مقدم دلدار مباهات دل ماست

مولودی شاد ولادت امام زمان (عج)

مولودی ولادت حضرت مهدی عج | جواد مقدم

مولودی خوانی شاد جواد مقدم ویژه

حاج ابوذر روحی - نماهنگ جدید

بازتاب این رستاخیز در ادب عرفانی
مجموعه آفرینش و موجودات در عرصه تکوین، عاشق امام و خوشه چین خرمنش هستند. ادبیات عرفانی که به قضایا و وقایع هستی نگاهی لطیف تر دارد، این فرآیند را ناز و غمزه معشوق می خواند که هر بار عاشقان و مشتاقان را به خونشان آغشته می سازد و بار دیگر عاشقان به هواخواهی و جان نثاری، سربلند می کنند و زنده می شوند. حافظ در اشاره ای ظریف و هنرمندانه می سراید:
حسن بی پایان او چندان که عاشق می کشد

سیمای ظاهری امام مهدی(ع)
نویسنده ارجمند کتاب «مکیال المکارم»، در بخش چهارم کتاب خود، جمال و زیبایی حضرت مهدی (ع) را یکی از ویژگی‌های آن حضرت می‌شمرد و می‌نویسد: «بدان که مولای ما حضرت صاحب‌الزمانالزمان (ع)، زیباترین و خوش صورت‌ترین مردم است؛ زیرا شبیه‌ترین مردم به پیامبر اکرم (ص) است».1
از بررسی روایات و مطالعه حکایت‌های نیک‌بختانی که توفیق زیارت آن امام را یافته‌اند، برمی‌آید که قامت و رخسار نازنین امام عصر (ع) در کمال زیبایی و اعتدال بوده و سیمای مبارکش، دل‌ربا و خیره‌کننده است.

وجود مقدّس امام زمان، مصداق وعده ی الهی
درباره ی برکات این میلاد معظم و حقایقی که در باب وجود اقدس ولیّ عصر(ارواحنا لتراب مقدمه الفداء) هست، من قادر نیستم سخن تازه یی بگویم. درک مراتب معنوی و حقایق الهی در باب این قطب اعظم عالم امکان و خلیفه ی خدا و مظهر صفات و اسمای الهی، درحد زبان و بیان و قلب و فهمی همچون منِ قاصر نیست. خود آنها باید درباره ی امام زمان سخن بگویند؛ همچنان که خود آنها باید درباره ی علی بن ابی طالب علیه السلام و بقیه ی اولیا و اصفیای دین سخن بگویند. ما همین قدر می دانیم که وجود مقدّس امام زمان، مصداق وعده ی الهی است. همین قدر می دانیم که این باز مانده ی خاندان وحی و رسالت، عَلَم سرافراز خدا در زمین است. «السّلام علیک ایّها العلم المنصوب و العلم المصبوب و الغوث و الرّحمة الواسعة وعدا غیر مکذوب»(1)

سجایای اخلاقی امام عصر(ع)
سجایا و مکارم اخلاقی امام مهدی(ع) را دو گونه می‌توان توصیف کرد: نخست، بر اساس آیات و روایاتی که در توصیف پیامبر گرامی اسلام (ص) وارد شده‌اند؛ زیرا آن حضرت از نظر ویژگی‌های اخلاقی نیز شبیه ترین مردم به حضرت ختمی مرتبت(ص) است. دوم، بر اساس روایاتی که به طور خاص به توصیف سجایای اخلاقی آن حضرت پرداخته‌اند.
قرآن کریم در آیات متعدّدی به توصیف پیامبر خاتم(ص) پرداخته و آن حضرت را به دلیل ویژگی‌های برجسته و منحصر به فردش ستوده است که از آن جمله می‌توان آیات زیر را برشمرد:

چرا مهدی؟ چرا قائم؟ چرا...

در این مقاله قصد داریم به این پرسش پاسخ دهیم که چرا به امام زمان (عج)، قائم، اباصالح، بقیة اللَّه، صاحب الزمان، حجة اللَّه، مهدی و... گفته می شود و چرا موقع شنیدن بعضی از این نام ها (مثلاً قائم)، بلند شده و دست خود را بر سرمان می گذاریم؟!
اصولاً اشخاص والا مرتبه و مشهور، دارای اسامی، القاب و کنیه های مختلفی هستند که هر یک اشاره به بعدی از ابعاد شخصیتی و وجودی آنان دارد. در اینجا به تبیین و توضیح بعضی از این عناوین می پردازیم.

میـراث انبیاء در محضـر امام مهدی (ع)
آنچه خـوبـان همه دارنـد تو تنها داری حکـومت مهدى (ع) تجلـی قدرت لایتناهـی خداوند است و ایـن اراده و خواست خداست که به ایـن بنده صالحـش چنان قدرتی بدهد که تاکنون به هیچ یک از بنـدگـانـش نداده است. مطـالعه در قلمـرو غیبت و ظهور و شخصیت حضـرت مهدى (ع) همگان را سخت شیفته دیدار مهدى (ع) می‌کند. بدین جهت, برآن شدیـم در ایـن نـوشتار کـوتاه با نشان دادن تصـویری اجمالـی از مظاهر اقتـدار مهدى (ع) خـوانندگان عزیز را به یاد روزگار مهدى (ع) بینـدازیـم, به امیـد اینکه در روز ظهورش افتخـار خـدمت در حضـورش را داشته باشیم. ان شاءالله.

 در روایتی آمده است: «چون مهدی خروج کند، پشت به کعبه می‌ایستد. با او ۳۱۳ مرد جمع می شود و نخستین چیزی که تکلم می‌فرماید، این آیه است: «بقیة الله خَیر لَّکُم اِن کُنتُم مُؤمِنین». پس می‌گوید: «منم بقیة اللَّه و حجت و خلیفه خدا در میان شما».

ولادت حضرت قائم علیه‌السلام
امام عصر(عج)،حقیقت آب حیات
هدایت‏های معنوی حضرت مهدی (علیه السلام)
میـراث انبیا در محضـر امام مهدى(ع)
چرا مهدی؟ چرا قائم؟ چرا...
سجایای اخلاقی امام عصر(ع)
سرگذشت ولادت حضرت ولی عصر علیه السلام
آثار عظیم اعتقاد به امام زمان (عج)
وجود مقدّس امام زمان، مصداق وعده الهی
راه معرفت امام زمان(ع)
سیمای ظاهری امام مهدی(ع)
تجلی و ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در هستی
راز عمر طولانی امام مهدی علیه السلام
توجه به جایگاه و شأن رفیع امام عصر (عج)
امام مهدی (عج) در قرآن، سنت و تاریخ

ولادت حضرت قائم علیه‌السلام
پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) فرموده‌­اند: شما را به «مهدى» (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) مژده دهم1. مهدى از فرزندان من است، نامش نام من و کنیه‌‏اش کنیه من است، از نظر اخلاق و خلقت شبیه‌‏ترین مردم به من است، براى او غیبت خواهد بود تا این که مردم در آیین‏‌شان دچار گمراهى شوند. در آن زمان مهدى مانند ستاره فروزان به مردم رو مى‏‌نماید و زمین را از عدل و داد پر مى‏‌کند آن طور که از ظلم و ستم پر شده است2.

ضرورت تعظیم شعائر الهی در قرآن

یکی از پرسش هایی که همواره ذهن برخی را به خود مشغول داشته و می دارد این است که چرا می بایست روزهای خاص را جشن گرفته و به تکریم و تعظیم آن مشغول می شویم؟ این گونه اعمال چه سود و فایده ای برای ما و دیگران دارد؟ و دستاورد این گونه جشن ها و بزرگداشت ها چیست؟ آیا تکریم و تعظیمی که برای برخی از امامان معصوم علیهم السلام نسبت به برخی دیگر با عظمت بیشتر و روزافزون تر انجام می گیرد در حکم اهانت به دیگر امامانی نیست که کمتر بدان اهتمام می شود؟

مقدمه:

آنچه مسلم است این است که با گذشت قرنهای متمادی هنوز بشریت به دنبال حلقه مفقوده اتصال خود با نظام تکوین و وجود مطلق است تا با پیوند جان و جانان به مسئله «يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور»[1] دست یازد و در تماشاخانه جلوه جمال الهی خلوت خود را به جلوت تجلی نظاره گر باشد.

فرهنگ مهدوی و شیعه مهدوی

نقل است از موسى بن بکر واسطى که: حضرت ابو الحسن علیه السّلام بمن فرمود: «لَوْ مَیَّزْتُ شِیعَتِی مَاوَجَدْتُهُمْ [1] إِلَّا وَاصِفَةً، وَ لَوِ امْتَحَنْتُهُمْ لَمَا وَجَدْتُهُمْ إِلَّا مُرْتَدِّینَ [2]، وَ لَوْ تَمَحَّصْتُهُمْ [3] لَمَا خَلَصَ مِنَ الْأَلْفِ وَاحِدٌ، وَ لَوْ غَرْبَلْتُهُمْ غَرْبَلَةً لَمْ یَبْقَ مِنْهُمْ إِلَّا مَا کَانَ لِی، إِنَّهُمْ طَالَمَا اتَّکَوْا عَلَى الْأَرَائِکِ [4]، فَقَالُوا: نَحْنُ شِیعَةُ عَلِیٍّ، إِنَّمَا[5] شِیعَةُ عَلِیٍّ مَنْ صَدَّقَ قَوْلَهُ [6] فِعْلُهُ».[7]

از آنجا كه مجموعه روايات رسيده از پيامبر اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) در موردحضرت مهدي(ع) و ظهورآن حضرت و تشكيل حكومت عدل جهاني و ... به منزله اخبار و نويدها و بشارت هايي از آينده است و در كل بيانگر اين حقيقت است كه آينده جهان وضعيت خوبي خواهد داشت و حركت تاريخ به سمت فلاح و صلاح و روشنايي است، اما آيا امام مهدي(ع) كه در تمام اديان و مذاهب وعده آمدن او داده شده است متولد شده است؟ برخي در اين باره خواسته اند ترديدهايي ايجاد كنند.

مصاحبه با قرآن درباره امام زمان علیه السلام

سؤال اول: دلیل و آیه ای بر وجود امام زمان علیه السلام را بیان فرمایید.
پاسخ قرآن کریم:
1- در سوره قدر خداوند می فرماید: «تنزل الملائکه والروح فیها بإذن ربهم من کل أمر.» تنزل فعل مضارع است و دلالت بر استمرار می نماید. یعنی در هر سال، شب قدر ملائک و روح به زمین نزول می فرمایند. در دوران رسول الله صلی الله علیه وآله به شخص پیامبر نازل می شدند. و در هر عصری باید کسی هم شأن پیامبر باشد تا بر او نازل شوند. و الان تنها شخصی که هم شأن پیامبر صلی الله علیه وآله است امام زمان (علیه السلام) است.

قد دلجویش به شاخه شمشاد می‏ماند؛ سایه‏گستر و پربار.
جام چشم‏هایش چون شط شراب است، زلال و درخشنده‏تر از آفتاب.
کمال ابروانش به رعد شباهت دارد؛ به ستیغ کوه.
طره مشکین گیسوانش، شاخه طوبی را به یاد می‏آورد؛ سبک و رها چون موج.
حُسن یوسف در مقابل توفان زیبایی‏اش، پیراهن درید و شاهدان عالم قرب، از شکوه وجودش، پای در گل ماندند و خوبرویان دل بُرده از جهان، انگشت حیرت خویش را به بهای ترنج بریدند.

قدر دوران نوجوانی را بدانید

این نظر ظاهراً غیر ممکن و تقریباً نوعی تناقض لفظی به نظر می رسد. من معتقدم که اگر سال های

نوجوانی  را به طور کامل از نظر بگذرانیم، حقیقتاً عملی (و عاقلانه) است که به جای نزاع با این دوران، از آن تقدیر کنید.

کلمه کلیدی در این اصل دوران است. اگر شخصی که در حال مطالعه این مطلب است، حداقل بیست ساله باشد و دقیقاً همان آدمی باشد که هنگام نوجوانی بوده است، تعجب خواهم کرد. احتمالاً شما بیش از همه، ارزش ها، دیدگاه ها، ظاهر فیزیکی، اخلاق شغلی، اهداف و اولویت های خود را تغییر داده اید. خود من وقتی به گذشته می نگرم هیچ شباهتی بین نوجوانی و حال خود نمی یابم. هم متفاوت به نظر می رسم و هم متفاوت عمل می کنم و در مجموع همه چیز در زندگی من تغییر کرده است. حالا دیگر هم من و هم شما با گذشته فرق کرده ایم. وقتی به گذشته نظر می کنیم، آن را دورانی سپری شده می یابیم.

روز جوانی یا روز جوان

من جوانم. او جوان است. ما جوانیم. یا: من در میان جوانانم. او در میان جوانان  است. ما در میان جوانانیم. جوانان در دبیرستان، در دانشگاه. جوانان در بازار، در مسجد. جوانان روی سكوهای استادیوم. جوانان در مطبوعات، جوانان خواننده مطبوعات. جوانان مخاطب پیام ها، جوانان صادر كننده پیام ها. جوانان در شهر، جوانان در روستا. جوانان اینجا، جوانان آنجا، جوانان همه جا.

جاذبه و دافعه علی علیه السلام

و خدا علی را آفرید ...

... جمعه بود، و سیزدهم ماه رجب از سال دهم قبل از بعثت. جهان با لحظه حساس تاریخ خود، هنوز ده سال فاصله داشت، باید این لحظه حساس با بعثت رسول خدا تکوین یابد و نقطه عطفی در تاریخ بشریت بوجود آورد. نقطه ای که دنیای کهنه و فرسوده را از دنیای جدیدش جدا کند. خداوند در تدارک مقدمات این جهش تاریخی بود.

جهش های عظیم تاریخی جز با دست های برومند رجال تاریخ انجام نمی گیرد. و این سنت الهی است که تحولات تکاملی، از وجود رجال برگزیده بشر، منشاء گیرند، رجالی که علی رغم شرایط نامساعد موجود، به تکاپو و تلاش بر می خیزند و فریاد خود را از اعماق اجتماع سر می دهند، و با این فریاد لرزه ای شکننده بر ارکان نظامات فرسوده و نابسامان موجود می افکنند. طنین این فریاد است که مغزها را تکان می دهد و آنها را به جنب و جوش و حرکت می اندازد، مغز های مرده، زنده می شوند و در پرتو این زندگی پرده ها را بر می درند و چشم اندازهای نوی در برابر خود مشاهده می کنند.

درباره جوانی حضرت علی (ع) كمی برایم توضیح دهید .

با عرض سلام و تحیت.

دوست محترم.

دوران جوانی امیرالمومنین(ع) را باید دومین بخش از زندگانی آن حضرت دانست.

این بخش از زندگانی علی(ع) از زمان بعثت تا هجرت به مدینه ـ ما بین ده سالگی تا بیست و سه سالگی آن حضرت ـ است كه از نظر زمانی سیزده سال می شود.

این بخش از زندگانی امام شامل یك سلسله خدمات و مجاهدات درخشان و اقدامات بزرگ و برجسته علی(ع) در راه پیشرفت اسلام می باشد كه در تاریخ اسلام نصیب كسی جز او نشده است.

مجموعه ای از پرسش و پاسخ های كاربران درباره امام علی (ع)

 درحالیكه حضرت امام علی ع درمحراب نماز محو خدا بودند چگونه هنگام آمدن گدا متوجه شدند و انگشتر را به او دادند!!

دوست گرامی!

این پرسش از دیر باز مطرح بوده است. فخر رازى یكی از مفسرین اهل سنت نیز آن را در كتاب خویش مطرح كرده است. در جواب این سؤال باید گفت: اولا) ذكر این نكته نیز لازم است كه معنى غرق شدن در توجه به خدا این نیست كه انسان بى اختیار احساس خود را از دست بدهد، بلكه با اراده خویش توجه خود را از آنچه در راه خدا و براى خدا نیست برمى گیرد. ثانیا) آنچه با روح عبادت سازگار نیست، توجه به مسائل مربوط به زندگى مادى و شخصى است و اما توجه به آنچه در مسیر رضاى خدا است، كاملا با روح عبادت سازگار است و آن را تاكید مى كند. ثالثا) شنیدن صداى سائل و به او كمك كردن توجه به خویشتن نیست، بلكه عین توجه به خدا است. امام على(علیه السلام) در حال نماز از خود بیگانه بود نه از خدا، و مى دانیم بیگانگى از خلق خدا بیگانگى از خدا است؛ و به تعبیر روشن تر، پرداختن زكات در نماز انجام عبادت در ضمن عبادت است.